LETRA D’UN DESCONEGUT TROBADA DENS UNA GLEISA DE BALTIMORA (1692)
 
Anatz tranquilament au mièg deu horvari e de la pressa e sovenetz’vs de la patz que pòt existir dens lo silenci. 
Vivatz shens alienacion e tan que’vs siá possible : en armonià dab lo mond ad entorn de vos.
Digatz clarament e doçament vòsta vertat. Escotatz los autes, los simples d’esperit, los ignorants, qu’an tots quauqu’arren d’autentic.  
 
Deishatz lo camin deus òmes tròp tapatjós e agressius, que son ua aufensa per l’esperit. 
Ne vs’ cau pas vos comparar dab quauqu’un : que j’a tostemps mei gran e mei petit que vos. 
Alegratz vs’ deus vòstes projèctes tan plan coma de lor realizacion. Ne siatz pas avugles a prepaus de la vertut. 
 
Siatz lo que s’ètz. 
 
Sustot, ne desbrumbatz pas jamei l’amistat. Ne siatz pas cinic en amor en pr’amor que ; de cap tau tots los desencantaments, l’amor perdut es eternau com l’èrba deu casàu. Recebetz dab bontat la saviesa de las annadas en acceptar la hueita de la vòsta joenessa. En.hortitz la fòrça deu vòste esperit entà’vs protéger deu malhur.
 
Mes n’atristatz pas las vòstas quimèras. Un gran sarròt de paurs que s’espeleishen dens lo descoratjament e la solitud. 
 
Enlà d’ua disciplina sana, siatz doç dab vos. Que s’ètz un enfant de l’univèrs, tants com los arbres e las estèlas. Qu’avètz lo dreit d’existir.  E que siá comprensible o pasmens, l’univèrs que’s mòu com cau. 

Siatz totun en patz dab Diu, quauque siá la vòsta hé en éth. E pauc importan vòstes preocupacions e vòstes espèrs.
 
Quauques sian los vòstes projèctes e los vòstes sauneis, guardatz tostemps, mèma estormentit, la patz deu vòste còr. A maugrat de totas las faussetats e deus sauneis desruinats, lo mond qu’ei beroi ! Siatz dens la jòia.

E enjasatz d’estar uròs ! 

Arrevirada Lou Petìt Ausèth – DESIDERATA The Baltimore Prayer

Vos desiri sòmis que s’acaben pas jamai.
E l’enveja rabiosa d’en realizar qualques uns !
Vos desiri d’aimar çò que cal aimar,
e d’oblidar çò que cal oblidar.
Vos desiri emocions, silencis, cants d’aucèls al matin ! 
E lo rire dels mainats ! 
Vos desiri las diferéncias e lo respècte ; la valor de descobrir l’autre.
Vos desiri la resistància a l’agotament, a l’insensibilitat, e a las vertuts negativas del nòstre temps. 
Vos desiri finalament de pas jamai renonciar a l’aventura, a la vida, a l’amor, perque la vida es una aventura meravilhosa e degun deu renonciar sens donar una dura batalha. 
Vos desiri mai que mai d’èsser uròs e fier de la persona que sètz vertadièrament.
E remembratz que lo nòstre vertadièr destin es aquel d’èsser uròs !

Jacme Brel, extrach de « los vòts », revirada l’Aucelet

Le seul fait de rêver est déjà très important. Je vous souhaite des rêves à n’en plus finir et l’envie furieuse d’en réaliser quelques-uns. Je vous souhaite d’aimer ce qu’il faut aimer et d’oublier ce qu’il faut oublier. Je vous souhaite des passions, je vous souhaite des silences. Je vous souhaite des chants d’oiseaux au réveil et des rires d’enfants. Je vous souhaite de respecter les différences des autres, parce que le mérite et la valeur de chacun sont souvent à découvrir. Je vous souhaite de résister à l’enlisement, à l’indifférence et aux vertus négatives de notre époque. Je vous souhaite enfin de ne jamais renoncer à la recherche, à l’aventure, à la vie, à l’amour, car la vie est une magnifique aventure et nul de raisonnable ne doit y renoncer sans livrer une rude bataille. Je vous souhaite surtout d’être vous, fier de l’être et heureux, car le bonheur est notre destin véritable. Jacques Brel

Aquest amor
Tan violent
Tan fragil
Tan doç
Tan chagrinat
Aquest amor
Bèl coma lo jorn
E marrit coma lo temps
Quora lo temps es marrit
Aquest amor tan vertadièr
Aquest amor tan polit
Tant urós
Tan joiós
E tan derisòri
Tremolant de paur coma un mainat dins l’escur
E tan segur d’el 
Coma un òme tranquil al mièg de la nuèch
Aquest amor fasiá paur als autres
Los fasiá parlar
Los emblaimava
Aquest amor desesperat
Per ço que lo desesperàvem
Corsejat ofensat trepejat tuat negat oblidat
Per ço que l’avèm corsejat ofensat trepejat tuat negat oblidat
Aquest amor tot entièr
Tan viu encara
E tot ensolelhat
Es lo tieu
Es lo mieu
Aquel que foguèt
Totjorn quicòm mai
E qu’a pas cambiat
Tan vertadièr qu’una planta
Tan fremissent qu’un aucèl
Tan caud tan viu coma l’Estiu
Que podèm los dos
Anar e tornar
Podèm oblidar
E puèi nos tornar endormir
Nos desrevelhar sofrir se far vièlh
Nos endormir encara
Somiar de la mòrt, 
Nos revelhar sorire rire
E rejovenir
Nòstre amor demòra aicí
Testut coma una borrica
Viu coma la desirança 
Crudèl coma la memòria
Bèstia coma los pentiments
Tendre coma lo sovenir
Fred coma lo marme
Bèl coma lo jorn
Fragil coma l’enfant
Que nos agacha en sorisent
E sens dire ren nos parla
E ieu l’escoti en tremolant
E brami
Brami per tu 
Brami per ieu
Te supliqui
Per tu per ieu e per tots los que s’aiman
E que se son aimats
Òc li brami
Per tu per ieu e per tots los autres
Que coneissi pas
Demòra aicí
Ont es ara 
Ont èras abans
Demòra aicí
Bolegues pas
T’en anes pas
Nosautres nos sèm aimats
T’avèm oblidat
Tu nos oblides pas
N’aviam pas que tu sus tèrra
Nos daissa pas pescar fred
Totjorn pus luènh
Ont que siás
Daissa una marca
Pus tard al canton d’un bòsc
Dins la selva de la memòria
Pareis tot d’un còp
E manda ta man
Per nos salvar.

Jacme Pratverd « Cet Amour » – Rebirado en Òc : Lou Petìt Ausèth