Ai daissat
dubèrta
la pòrta
al cap del camin
Lo fred de la nuèch
tremolava
lentament
al son de ta votz
E ieu,
doçament
breçolava
l’abséncia
sens plor
e sens astrada autra
que lo conéisser de tos braces
e la volença de retrobar lo sovenir
vivent
Lou Petìt Ausèth
« Triste ei lo cèu »…
E pas sonque de ploja…
Ploja d’avens
en còr en còs
doça seria
sense’ras bromas
deth tems deths òmes
que s’i fèn
a guerras perdudas
per tots
en aquestes siècles
de glaç e de mort
tems de fin
d’infèrns de mentidèr
Se i sobra
un nis per u’auseret ?
Que serem salvats
Miquèu Pujol